In de bergen bij Stoupa met imker George Koloveas

Niet ver van het kustplaatsje Stoupa, in het bergachtige achterland van de Peloponnesos, ontdekten we een bijzondere en ambachtelijke kant van deze regio: de wereld van de bijen. Samen met Georgios Koloveas en zijn jongere broer trokken we de natuur in, proefden we hun natuurproducten en luisterden we naar hun indrukwekkende familieverhaal over honing uit de Peloponnesos dat al generaties lang wordt doorgegeven.

Vier generaties bijenpassie

“Bijenteelt zit al vier generaties in onze familie”, vertelt Georgios terwijl hij rustig een bijenkast opent, omringd door duizenden bezige bijen. “Het begon bij mijn overgrootvader en ging verder met mijn opa, die helaas alles verloor door de varroamijt, een grote bedreiging voor bijen. Mijn vader begon opnieuw en nu run ik grotendeels samen met mijn broer onze imkerij.”

Vanaf jonge leeftijd gingen de broers mee met hun vader de bergen in. “We werden er als vanzelf verliefd op. Hoe meer tijd ik met de bijen doorbracht, hoe meer bewondering ik kreeg voor hun wereld. Alles klopt. Het is rustig, geconcentreerd en in balans. Die rust en verbondenheid is wat mij en mijn broer echt aantrok.”

Wilde bloemenhoning uit de bergen

De honing die de broers maken is puur natuur en afkomstig van wilde bloemen in de bergen van de Mani. “We maken alleen wilde bloemenhoning uit deze streek, van bloemen zoals tijm, salie, wilde oregano en allerlei soorten bloesem die alleen hier groeien.” Elk potje vertelt het verhaal van het seizoen en de plek waar de bijen vlogen.

Hoeveel honing ze produceren wisselt per jaar. Alles hangt af van het weer, de bloei en de gezondheid van de bijenvolken. “In een goed jaar halen we ongeveer tien tot vijftien kilo per kast. Sommige jaren wat meer, andere wat minder. De natuur bepaalt.”

Meer bijenkolonies door veranderend klimaat

Op dit moment beheren de broers ongeveer vierhonderd bijenkasten. “Een paar jaar geleden waren het er nog tweehonderdvijftig, maar door de veranderingen in het klimaat moesten we uitbreiden. De bloei van planten is minder voorspelbaar geworden, dus we hebben meer kasten nodig om voldoende honing te kunnen maken.”

Tijdens onze tocht maakten we ook een bijzondere tussenstop bij de Mani Brewery, een leuke plek voor liefhebbers van lokaal bier. In de omgeving liet Georgios ons iets bijzonders zien: bijenkasten van meer dan honderd jaar oud, ingemetseld in stenen muren. “Deze zijn nog van onze overgrootouders. De bijen leefden gewoon in de muur, zonder houten ramen of moderne kasten. De natuur deed het werk.” Een stukje verborgen erfgoed dat nog altijd zichtbaar is in het landschap.

Hoe herken je echte ‘goede’ honing?

Volgens Georgios is het herkennen van goede honing vrij eenvoudig. “Hij moet helder en soepel zijn, niet troebel of waterig. En als hij kristalliseert, is dat juist een goed teken. Dat bewijst dat het om echte honing gaat.” Ook de geur en smaak vertellen veel. “Goede honing ruikt bloemig en heeft een rijke, soms kruidige smaak die teruggaat naar de planten waar de bijen op vlogen.”

Naast dat het heerlijk smaakt, is honing ook waardevol voor de gezondheid. “Het bevat natuurlijke suikers voor snelle energie, antioxidanten, vitaminen en enzymen die goed zijn voor de spijsvertering. En dankzij de antibacteriële eigenschappen is het een fijn huismiddel bij keelpijn en verkoudheid.”

Waarom honing uit de Peloponnesos zo bijzonder is

Dankzij de biodiversiteit en het schone klimaat is honing uit de Peloponnesos uniek van smaak. Vooral in de Mani, rond Stoupa, groeien aromatische kruiden en bloemen die de bijen van natuurlijke voeding voorzien. De combinatie van traditie, natuur en vakmanschap maakt deze honing geliefd bij kenners, liefhebbers én ons als bezoekers.

Tip: Bezoek je Stoupa of een ander deel van de Mani? Vraag bij een lokale winkel of markt naar honing van de familie Koloveas. Misschien ontmoet je Georgios en zijn broer zelfs persoonlijk. Hun liefde voor bijen proef je in elke lepel.