Vertrokken naar Naxos

13 december 2017 Bas Wanrooij
Vertrokken naar Naxos

Vertrokken naar Naxos

Backpackend naar Griekenland, met een rugzak van eiland naar eiland, per boot. Zo begon het allemaal bij Sophia Knol. Het was eind jaren ’70, begin jaren ’80. De geuren van tijm, rozemarijn en oleander, de zon en warmte, slapen op het strand, wakker worden met de zon op je gezicht en de gastvrijheid van de Griekse bevolking. Ze vond het allemaal geweldig op de Griekse eilanden en voelde zich er thuis.

“Wel dacht ik op de Cycladen vaak ‘Zo, wat is het landschap hier kaal’ maar wel indrukwekkend!”, vertelt Sophia. Ik zoek haar op in het prachtige huis dat zij en haar man vorig jaar hebben gekocht in het oude centrum van Dordrecht. Ik word gastvrij ontvangen met goede koffie en een typisch Dordts gebakje, hazelnoot met slagroom. Het huis is volledig gestript, compleet gerenoveerd en erg smaakvol ingericht. De grote, kleurrijke schilderijen die ze zelf maakt, sieren de hoge wanden.
Sophia gaat verder met haar verhaal. Na Griekenland – waarbij ze vooral de Cycladen bezocht – trok ze verder, richting Verre Oosten. Ook daar vond ze het heerlijk, voelde ze zich prettig bij de geuren en kleuren van dit deel van de wereld.

Haar man Jaap blijkt een fervent liefhebber van het Noorden, van andere landschappen en klimaten, van Scandinavië en de Verenigde Staten. “Ook prachtig en interessant, maar niet zo gezellig”, lacht ze.

Puurheid

Na vele reizen besluiten ze eind jaren ’90 toch ook een keer naar Griekenland af te reizen. Ze bezoeken onder meer Paros, Folegandros en Kreta. maar bij Jaap viel het kwartje niet direct maar dat gebeurde wel in 2006. In de jaren daarna gaan ze jaarlijks naar de Griekse eilanden en vooral Folegandros blijft favoriet. De puurheid en rust van dit rotsachtige, kleine eiland met de vele wandelpaden spreekt hen beiden erg aan.

Langzaam ontstaat het idee voor de aankoop van een tweede huis. Een wit Cycladisch huis met blauwe luiken, omringd door klaprozen en wilde kruiden, met uitzicht over de azuurblauwe zee. Ze zoeken in eerste instantie op hun favoriete eiland Folegandros, maar komen na verloop van tijd tot de slotsom dat het erg prijzig is, en lastig bereikbaar buiten het seizoen. En een tweede huis in Griekenland, daar wil je toch ook heen in de herfst en de winter. Het echtpaar besluit verder te zoeken, op onder meer Milos, Sikinos en Sifnos.

Dan ontmoeten ze in het vliegtuig een echtpaar met een voorliefde voor Naxos. Geweldig enthousiast over dit eiland, want vrij groot, met een mooie natuur (niet kaal zoals andere Cycladen!), bergachtig, veel wandelpaden, én goed bereikbaar, ook in de wintermaanden. Dat is de boodschap. Al snel wordt via internet een nieuwbouw-project met in totaal drie huizen gevonden. En in april 2011 reizen Sophia en Jaap voor het eerst af naar het nog onbekende Naxos. De omstandigheden zijn allesbehalve gunstig. Het is koud, nat en winderig. Geen situatie waarin je subiet verliefd wordt op een huis in de Middellandse Zee.

In overleg met de makelaar wordt nog een bezoek aan huizen op Kreta overwogen, maar daar zien ze uiteindelijk toch vanaf. Immers ze hadden hun hart al verloren. Misschien dat de vele reizen naar Scandinavië hier dan toch zijn vruchten afwerpen, bedenk ik na afloop van dit gesprek: ze vallen beide als een blok voor het huis, gaan over tot de aankoop en in juli van diezelfde zomer wordt de sleutel al in ontvangst genomen.

Eilandhuis

Vertrokken naar Naxos de Portara

Vertrokken naar Naxos – De Portara

Een bijzonder keuze, naar mijn mening. Naxos is het grootste eiland van de Cycladen, maar in feite veel minder bekend dan Mykonos, Santorini en Paros. Er is weliswaar een klein vliegveld, maar de grote touroperators vliegen niet op dit eiland. Het is ook een van de eilanden in die regio waar men behalve van het toerisme voor een groot deel nog van de landbouw leeft. Dat heeft ook tot gevolg, dat er buiten het seizoen leven in de brouwerij is. In tegenstelling tot andere Cycladische eilanden zijn talloze tavernes, barretjes en winkels hier gedurende 12 maanden per jaar open. Sophia beaamt dit. “Dat alles is precies ook wat we daar zo prettig vinden”. Ook de kinderen en kleinkinderen genieten volop van het huis en het eiland leven.

“Ons huis ligt zo’n 4 kilometer ten noorden van Chora” vertelt Sophia, en haalt ondertussen de foto’s erbij. “We hebben een geweldig uitzicht op zee en het eiland Mykonos, en landinwaarts kijken we uit op het gebergte”. Ik zie blauwe luchten, geweldige vergezichten en velden met wilde bloemen. Samen in hun eilandhuis wordt er veel gewandeld, gelezen, geluierd bij het zwembad, en gegeten met vrienden en kennissen.

De meeste meubels in het huis werden gekocht op het eiland, of elders in Griekenland, “want we willen de mensen daar, de plaatselijke ondernemers, ook steunen”. Houten, witte tafeltjes en stoelen, bedden van het eiland met bijbehorende harde matrassen. En veel snuisterijen, gewoon gekregen van Grieken, spontaan, in een restaurant, een winkel of bij de buren. Bootjes, vazen, bloemen en cd’s.

Gastvrijheid

Inmiddels reizen ze zo’n 5/6 keer per jaar af naar Naxos. En dat gebeurt in alle seizoenen. “Ook in de winter – als de kachel brandt – is het daar geweldig. Met iedere dag andere luchten, veel roofvogels en die geweldige natuur”.

Sophia speurt iedere keer vooraf het internet af naar de beste combinaties van tickets en boten. Soms vliegen ze op Mykonos, blijven ze daar 1 dag en varen dan pas door naar Naxos. Een andere keer wordt eerst Santorini bezocht, of wordt de terugvlucht gecombineerd met een bezoek aan Kreta. Het lijkt alsof ze er iedere keer een ander feestje van maken.

Ze kennen inmiddels veel Grieken en buitenlanders met een tweede huis. Al in die eerste zomer werden ze – als enige niet-Grieken – uitgenodigd op een bruiloft (“die tot 5 uur in de ochtend duurde”), en sindsdien zijn ze bevriend met de familie. Op zondag is het voor hen traditie om uitgebreid te gaan lunchen in het dorpje Galini, in taverne Platia. En Sophia heeft in september 2014 in een kunstgalerie in Chora zelfs een tentoonstelling ingericht met haar eigen werk.

Sophia roemt de gastvrijheid en directheid van de Grieken. Zo brengt de buurman regelmatig verse tomaten, komkommers en aubergines. En het beste voorbeeld is misschien wel die buurman die met verse vis naar hun huis kwam, met de woorden “en vanavond kom ik ‘m opeten bij jullie!”. En dan, als ik afscheid neem, buigt Sophia zich weer over de laptop, op zoek naar een ticket, voor de volgende reis naar Naxos.