De Peloponnesos is zo’n plek waar Griekenland nog écht voelt als het traditionele Griekenland. Authentiek, warm en verrassend veelzijdig. Tussen ruige berglandschappen, oude forten en azuurblauwe baaien werkt Marga Schaapman al jaren als hostess voor Sunweb. Ze kent elke bocht van de kustweg en elk dorpje of baaitje waar je de tijd even helemaal vergeet.

En toch blijft ze iedere zomer opnieuw verwonderd. “Het is een prachtgebied,” zegt Marga met een glimlach. “Elke bocht heeft zijn eigen uitzicht. Soms zie je ruige rotspartijen, dan weer eindeloze olijfgaarden of de Ionische zee die glinstert in de zon. Toen ik hier in 2006 begon vlogen we nog maar met één toestel per week vanuit Amsterdam naar Kalamata. Inmiddels zijn dat er drie én zelfs twee vanuit Düsseldorf. Messinia op de Peloponnesos heeft sindsdien zoveel harten veroverd.”

De magie van de Peloponnesos

Marga’s dagen beginnen vroeg in het zomerseizoen. Ze begroet gasten op de luchthaven van Kalamata, helpt bij het ophalen van huurauto’s, regelt excursies en vertelt met zichtbaar plezier over ‘haar’ Griekenland. “Mijn favoriete stuk is de Mani. Als je de kans hebt, rijd dan helemaal door naar het zuiden. Bezoek de grotten van Diros, eet een vers gevangen visje in het pittoreske Limeni en wandel van Porto Kagio naar de vuurtoren bij Kaap Tainaron, het zuidelijkste punt van het Griekse vasteland. Daar sta je letterlijk aan het einde van europa met alleen nog de zee voor je.”

Heel Messinia blijft één van haar geliefde regio’s. “De watervallen van Polilimnio zijn betoverend en het fort van Methoni is een must-see. Overal proef je die authentieke sfeer die de Peloponnesos zo bijzonder maakt.”

Wanneer het toerisme stilvalt

Zodra de laatste toeristen eind oktober vertrekken en de vluchten naar Kalamata stoppen verandert alles. De rust keert terug. De zee wordt weer van de vissers en de straten van locals. “In de winter is het een totaal ander leven,” vertelt Marga. “De mensen in de Mani maken zich klaar voor de olijvenoogst in november en ik doe met ze mee. Het toerisme ligt stil, maar het dagelijks leven gaat gewoon door alleen in een ander ritme.”

Samen met haar Griekse partner Dimitris werkt ze op de olijfgaarden rond het knusse plaatsje Stoupa. “Hij heeft zo’n 1.400 bomen,” legt ze uit. “Begin november trekken we de velden in en dan begint het echte werk. We leggen netten uit onder de bomen, snoeien de takken en met kleine harkjes (lanaria) rijgen we de olijven één voor één van de takken. De geur van olijven, de zon die door de bladeren valt, het is hard werken maar ook heerlijk.”

Olijfolie: het groene goud

De oogsttijd is intensief maar geeft ook altijd voldoening. “Aan het eind van de dag stapelen we de bakken van 25 kilo op en brengen we ze naar de perserij. De eerste persing is altijd een feestmoment. Dan gaat er vers brood mee en dopen we dat in de nog warme, groene olijfolie. Dat is het moment waarop je de kwaliteit proeft: puur natuur en rechtstreeks uit je eigen boomgaard.”

Het leven tussen de olijfbomen is een wereld van verschil met de hectiek van het zomerseizoen. “Je bent midden in de natuur met de geur van aarde en olijfbladeren om je heen. We lunchen gewoon in het veld met brood, feta, tomaten en natuurlijk koffie uit de thermoskan. Het is eenvoudig, maar zó goed. De temperatuur is meestal rond de twintig graden, dus je werkt in je hemdje terwijl je de hoge bergtoppen ziet liggen. Dat voelt als luxe.”

Nederlanders die meehelpen

Soms komen vakantiegangers die ze in de zomer heeft ontmoet terug in november om te helpen bij de oogst. “In de zomer vertel ik vaak over het plukken en dan zeggen mensen: dat lijkt me geweldig! En ja hoor een paar maanden later staan ze hier met hun handen aan de takken,” lacht ze. “Iedereen is welkom. We hebben zelfs een klein gastenverblijf waar mensen gratis kunnen logeren als ze willen helpen. Ze hoeven alleen de vlucht naar Athene te regelen, want op Kalamata wordt in de winter niet meer gevlogen, en wij zorgen voor vervoer naar Stoupa.”

Twee werelden, één liefde

Tussen de zonovergoten zomers en rustige winters ligt het ritme van Marga’s leven. Een leven dat draait om mensen, natuur en het pure Griekenland. “Of ik nu gasten ontvang op de luchthaven of olijven pluk op het veld: ik doe het met dezelfde passie,” zegt ze. “De Peloponnesos voelt voor mij als thuis. Het is een plek waar ik hard werk, maar ook intens geniet. En dat gun ik iedereen die hier komt, dat gevoel van rust, warmte en verbondenheid.”