Zeilen rond de Ionische eilanden – Paxos

Het vaargebied bij de Ionische eilanden, tussen Italië en de westkust van Griekenland, is ideaal voor een weekje ontspannen zeilen, niet al te ver van huis. Het gebied is overzichtelijk, de wind voorspelbaar en nooit al te extreem. Mooie, met olijfbomen bedekte eilanden, fijne havens en stille baaitjes zijn er genoeg. En bijzonder: er is altijd het vasteland. Geen wonder dat veel Nederlandse zeilfamilies vaak ook repeaters zijn.

Lucky us! Twee weken varen met een oranje Bavaria 37, wat een vooruitzicht. Op een zaterdag eind juni vliegen we naar Preveza, waar we de bus pakken en de brug oversteken die Lefkada verbindt met het vasteland. In de marina van de hoofdstad maken we kennis met onze gastheer en schepen we in. Onze eerste week valt nog in het voorseizoen, de week daarna gaan we flottieljezeilen (de term is afgeleid van het Spaande woord voor vloot, flota). In een flottielje maken boten gezamenlijk een tocht onder begeleiding van een ervaren kapitein en zijn schip. Vooral voor beginnende zeilers en voor gezinnen met kinderen, is deze manier van zeilen erg geschikt. ‘s Ochtends is er een uitgebreide briefing en wordt er – afhankelijk van de weersomstandigheden en individuele wensen – een plan gemaakt, en wordt afgesproken in welke haven iedereen ’s avonds verzamelt. Dan is het ieder voor zich en gaat het contact via de marifoon. Nog wat lummelen, meteen uitvaren, veel zeilen of het rustig aan doen, alles kan. Mits de haven maar op tijd wordt bereikt. De flottieljeleider zeilt mee, en is al in de haven voordat de eerste boot binnenvaart. Hij kan instructies geven en helpen met aanmeren. ’s Avonds is er alle tijd voor samen borrelen of eten, de kids kunnen spelen met landgenootjes. Niets moet, alles mag.

Overzichtelijk en gevarieerd

Zeilen rond de Ionische eilanden – Sivota

Ook voor individuele zeilers is het gebied bij de Ionische eilanden aangenaam. Vanuit de thuishaven in Lefkada (of in Sivota), zijn er vele interessante routes te bedenken, ook zonder grote afstanden af te leggen. De Ionische eilanden liggen relatief dicht bij elkaar en zijn toch verschillend van sfeer. Op alle eilanden zijn mooie haventjes, elk met een eigen couleur locale, en ook op het vasteland zijn er talloze leuke plaatsjes te vinden voor een (of meerdere) overnachtingen. En altijd is er – erg geruststellend voor de minder ervaren zeiler – land in zicht. Het vasteland (de kust van West-Griekenland), of de kust van een van de vele eilanden die je aan kunt doen. En dan noemen we nog niet eens al die prachtige stille baaitjes waar je voor anker kunt gaan voor de lunch, of om te zwemmen en te snorkelen. Het water is zonder uitzondering kristalblauw en helder als glas, en altijd is er onder water verrassend veel te zien.

Routes te over. Naar het zuiden

Zuidwaarts varend vanuit Lefkada, zou je in principe in twee weken tot aan Zakynthos moeten kunnen komen – als je dat zou willen. De beschutte, gezellige haven van Sivota op het zuidelijke puntje van Lefkas, is een mooie eerste overnachtingsplek, met onderweg een lunchstop bij het strand van Rouda Bay en een blik op het eiland Skorpios, eens eigendom van de rijke Onassis-familie. Aan land gaan is hier verboden. In Sivota ligt een van de oudste tavernes van de zuidkust. Zeilers noemen de taverne van moeder Spiridoula: ‘Taverne No Problem’. Velen zijn er kind aan huis. Moeder Spiridoula runt de taverne, vader Panagiotis gaat dagelijks vissen met zijn drie vissersscheepjes. De vis is gegarandeerd vers, de gegrilde inktvis fenomenaal.

Zeilen rond de Ionische eilanden – Skorpios

Eenmaal vertrouwd geraakt met de boot, is het mogelijk in westelijke richting door te varen naar surferparadijs Vassiliki. Ook ligt het zeer voor de hand om vanaf hier de oversteek te maken naar Ithaka of Kefalonia. Pas op, dit is behoorlijk open zee! Veel zeilers vinden de haven van het oude piratennest Fiscardo, in het noorden van Kefalonia, de mooiste van allemaal. De zware aardbeving die in 1953 het gebied trof, heeft hier geen schade aangericht, met als gevolg dat het oude havenfront bewaard is gebleven. De sfeer zou er net zo zijn als in het Franse Saint-Tropez van de jaren ’20, ’30. Heel bijzonder. Meer naar het zuiden, langs de oostkust, is overnachten in het populaire haventje van Vathi een goed idee. Er zijn tal van restaurantjes en winkeltjes, en ook aan wal is hier veel te ontdekken (o.a. grotten). Het relatief rustige Ithaka, eiland van Odysseus, wordt door de diepe baai van Molos verdeeld in een noordelijk en een zuidelijk deel. Aan de baai ligt hoofdstad Vathi, met een schattig haventje. In het noorden is het baaitje bij Kioni een aanrader, evenals de tavernes ter plekke. Op Meganissi, twee kilometer onder Skorpios, zijn de havens van Spartachori en Vathi zeer gewild. Koers er niet te laat op aan, in het hoogseizoen zijn alle ligplaatsen soms al vroeg in de namiddag bezet!

Vanaf Ithaki zetten wij op een stralend zonnige, warme dag, koers naar het oosten. We installeren het schaduwzeil, de bimini, om de giek, en varen naar Athokos, waar we een korte stop maken in het enige baaitje dat er is. Athokos wordt wel One House Bay genoemd – het laat zich raden waarom. Er schijnt een ezel te bivakkeren die leeft van wat passerende zeilers hem voeren. Na de lunch en ons zwemritueel, vetrekken we, en varen we naar het kleine, autovrije eiland Kastos, dat door een diepe zeegeul gescheiden wordt van Kalamos. In de haven is een steiger, en sinds de laatste keer dat wij er waren, zijn er zeker drie tavernes bijgekomen. Restaurant Windmill van eigenaar Christos is onze favoriet, het uitzicht is er prachtig. Ook de moeite waard, is de baai bij spookdorp Porto Leone. Jaren geleden zijn alle inwoners vertrokken, op zoek naar werk. Alle huizen zijn nog intact, evenals de kerk, waar inwoners van Kalamos elke zondag nog steeds de klok luiden.

Een route naar het noorden

Zeilen rond de Ionische eilanden – Corfu

Wie vanuit Lefkada in noordelijke richting uitvaart, door het smalle kanaal, voorbij de verstilde wetlands, kan oversteken naar het pittoreske stadje Parga op het vasteland. Of in flinke dagtocht in een ruk doorvaren naar Paxos. De aanblik van de Italiaanse patriciërshuizen langs de haven van hoofdstad Gaïos, maakt de oversteek alleszins de moeite waard. Op het noordelijke puntje van Paxos ligt de drukbezochte haven van Lakka, stukken intiemer is het in het beschutte, hoefijzervormige haventje van Longos, waar je kunt ankeren. En voor de echte rustminnaars is er, – een ontdekking! – het minimaal bewoonde Antipaxi. Al is het maar voor een paar uurtjes, de stilte is hier fantastisch. Op het fraaie strand bij Vrika is een taverne. Een tocht langs al deze plekken, (of zelfs nog noordelijker, naar Corfu) neemt tijd. Een week is niet genoeg. Alle zeilers weten dat je de elementen nooit moet onderschatten en dat het beter is je route niet te optimistisch te plannen. Zo’n 15-20 mijl per dag varen, is net leuk. Onderweg kan altijd iets onverwachts gebeuren, en je moet nog terug naar de thuishaven. Het rustig aan doen en genieten van al het schoons om je heen, van je gezelschap, van het moment, is de beste manier om hier te zeilen. En reken maar dat dat volop kan.

’s Ochtends staat er in het vaarseizoen meestal weinig wind, zo’n 2-3 Beaufort. In de middag gaat het vanuit het noordwesten harder waaien, tot windkracht 5-6. Heel soms wil de wind op het einde van de dag wel even aanzwellen tot een kracht 7, dan staan er witte kopjes op de golven. ‘s Avonds valt hij stil. Voor iedereen is het wel zo prettig als alle boten ruim op tijd weer in een veilige haven zijn of goed voor anker liggen in een beschutte baai. Dat is veel fijner dan stressen ‘omdat je het moet halen’. Twee nachten ergens blijven, is nog rustiger. En waar deden we het ook alweer voor? Juist, voor de ontspanning….

Afscheid nemen

Een mooie plek voor de laatste avond, vanuit welke richting u ook komt, is de Paleros Yacht Club in Paleros, iets ten zuidoosten van Lefkada. Op het privéstrand bij deze hippe uitspanning staan ligbedden met parasols, er zijn douches en – uniek voor deze omgeving – er zijn loungeplekken onder schaduwgevende constructies en er klinkt zachte loungemuziek. Lokale bewoners komen hier ’s avonds vaak een sundowner drinken. Het eten is prima, en met uitzicht op de wegzakkende zon kunt u nagenieten van alle avonturen die u hebt beleefd en de mensen die u hebt ontmoet.

Heus, dit zeilgebied verveelt nooit. Met spijt in ons hart nemen wij na twee weken, weer op een zaterdag, afscheid van onze Bavaria en onze gastheer en gastvrouw. Vanmiddag zullen zich nieuwe zeilers melden voor een mooie zeilvakantie. Hopelijk is dat ons ook nog eens gegund!

Artikel uit Griekenland Magazine editie herfst 2014.